για το όνειρο, το όραμα για την ου-τοπία

για το όνειρο, το όραμα για την ου-τοπία
...................................................για το όνειρο, το όραμα για την ου-τοπία
Δεν έχουμε δεν πληρώνουμε....
"Η χώρα δεν έχει ανάγκη από μια συμφωνία γενικά. Έχει ανάγκη από μια έξοδο από τα αδιέξοδα των μνημονίων, από μια σύνθετη πολιτική διεξόδου και αναγέννησης σε όλους τους τομείς, παραγωγικής και πνευματικής – κοινωνικής, εθνικής ανασυγκρότησης, που δεν μπορεί να γίνει μέσα από τα νεοφιλελεύθερα δόγματα και τους όρκους πίστης στις συνθήκες της Ε.Ε., χωρίς έναν σταθερό προσανατολισμό για μια νέα θέση της χώρας στον γεωπολιτικό άξονα. [Ο Δρόμος της Αριστεράς]

Παρασκευή 22 Νοεμβρίου 2019

Σε άμεσο κίνδυνο η ζωή του Ασάντζ


του ΛΕΩΝΙΔΑ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗ


Όλοι έγραφαν ότι έχει χάσει 10 κιλά. Παρόλα αυτά «η φυσική του εμφάνιση δεν ήταν τόσο σοκαριστική, όσο η νοητική του επιδείνωση. Όταν ρωτήθηκε να δώσει το όνομά και την ημερομηνία γέννησής του, εμφανώς πάσχισε για δευτερόλεπτα να ανακαλέσει και τα δύο… Η δυσκολία του να το κάνει ήταν πολύ εμφανής. Ήταν πραγματικός αγώνας γι’ αυτόν να σχηματίσει τις λέξεις και να εστιάσει στον ειρμό της σκέψης του. Μέχρι χθες πάντα ήμουν πολύ σκεπτικός απέναντι σε όσους διατείνονταν ότι η μεταχείριση του Τζουλιάν ισοδυναμούσε με βασανιστήρια κι επίσης πολύ σκεπτικός σε εκείνους που υποστήριζαν ότι υπόκειται σε φαρμακευτική αγωγή εξουθένωσης. Έχοντας ωστόσο παρακολουθήσει τις δίκες στο Ουζμπεκιστάν αρκετών θυμάτων ακραίων βασανιστηρίων, κι έχοντας εργαστεί με επιζήσαντες από τη Σιέρα Λεόνε και αλλού, μπορώ να σας πω ότι ο Τζουλιάν εκδήλωνε αυτά ακριβώς τα συμπτώματα των θυμάτων βασανιστηρίων που εκτίθεται σε φώτα που αναβοσβήνουν, με στόχο την απώλεια προσανατολισμού και σύγχυση… Ένας από τους μεγαλύτερους δημοσιογράφους και σπουδαιότερους διαφωνούντες της εποχής μας βασανίζεται μέχρι θανάτου από το κράτος, μπροστά στα μάτια μας. Να βλέπω τον φίλο μου, έναν άνθρωπο με ευγλωττία, που σκεφτόταν ταχύτερα απ’ όσους έχω γνωρίσει να έχει συρρικνωθεί σε αυτό το κακοποιημένο και ασυνάρτητο ναυάγιο, ήταν αβάσταχτο»!
Τα παραπάνω λόγια δεν ανήκουν σε κάποιο από τους ευφυέστατους συνεργάτες του Τζουλιάν Ασάντζ που είχα την τύχη να γνωρίσω στον Ισημερινό επί Ραφαέλ Κορέα, όταν στο Κίτο παρέδιδαν μαθήματα ψηφιακού ακτιβισμού σε δημοσιογράφους και ακτιβιστές όλου του κόσμου. Ούτε από κάποιον παλιάς κοπής υπέρμαχο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Προέρχονται από βρετανό πρέσβη Γκρεγκ Μάρεϊ, που ήταν παρών όταν στις 21 Οκτωβρίου, ο 48χρονος ιδρυτής των Wikileaks κλήθηκε από τις δικαστικές αρχές.
Η μαρτυρία του βρετανού διπλωμάτη δεν είναι και η μοναδική που επιβεβαιώνει την δεινή θέση στην οποία έχει οδηγηθεί από το αστυνομικό κράτος της Αγγλίας ο Τζουλιάν Ασάντζ ο οποίος μετά την εκδίωξή του από την πρεσβεία του Ισημερινού όπου βρισκόταν εγκλωβισμένος επί 7 χρόνια κρατείται σε μια φυλακή υψίστης ασφαλείας στην Αγγλία. Τα βασανιστήρια που τον υποβάλλει η Αγγλία, ένα υποτίθεται δημοκρατικό και φιλελεύθερο κράτος, επιβεβαιώθηκαν και από τον εμπειρογνώμονα του ΟΗΕ για θέματα βασανιστηρίων, Νιλς Μέλτζνερ, ο οποίος υπογράμμισε ότι ο Ασάντζ, που παραμένει σε απομόνωση 23 ώρες το 24ωρο, ενώ ακόμη κι αυτά τα 45λεπτά της ημέρας της ημέρας που του επιτρέπουν να αθληθεί δεν βλέπει άνθρωπο γιατί ακόμη και κατά την είσοδο και έξοδο από το κελί του έχει απομακρυνθεί κάθε άλλη ανθρώπινη ύπαρξη από τη διαδρομή του, έχει υποστεί βασανιστήρια. Κινδυνεύει ακόμη κι η ζωή του. Εντύπωση μάλιστα προκαλεί η αποκάλυψη ότι σύσσωμος ο φιλελεύθερος Τύπος ανά τον κόσμο, που υποτίθεται ότι μάχεται για την ελευθερία του διαδικτύου, αρνήθηκε να δημοσιεύσει άρθρο γνώμης του εμπειρογνώμονα του ΟΗΕ που αποκάλυπτε και εξέθετε τη βρετανική κυβέρνηση. Μεταξύ άλλων εφημερίδων που επέλεξαν να θάψουν το συγκλονιστικό άρθρο του Νιλς Μέλζερ, το οποίο αναρτήθηκε στο Medium και γράφτηκε με αφορμή την παγκόσμια ημέρα υποστήριξης θυμάτων βασανιστηρίων, στις 26 Ιουνίου, ήταν: Guardian, Financial Times, The Times,  Telegraph, New York Times, Washington Post, Newsweek, Thomson Reuters και άλλα…
Ο Ασάντζ που αποτελεί ένα σύγχρονο ήρωα στη μάχη για την ελευθερία της ενημέρωσης, κι είναι ο άνθρωπος που αξιοποίησε στο έπακρο τις συναρπαστικές δυνατότητες που παρέχει το διαδίκτυο, κρατείται απομονωμένος στη φυλακή, σε αναμονή της έκδοσής του στις ΗΠΑ, όπου του έχουν απαγγελθεί 18 κατηγορίες, εκ των οποίων οι 17 είναι για κατασκοπεία και η 1 για χάκινγκ. Αυτές οι κατηγορίες ισοδυναμούν με 175 χρόνια φυλάκισης, που σημαίνει ότι αν ο Ασάντζ περάσει τον Ατλαντικό θα πεθάνει στη φυλακή. Πιθανή έκδοσή του, επομένως, από την Αγγλία θα σημάνει την καταδίκη του με την εσχάτη των ποινών. Κι όσο για την Αγγλία θα αποδειχθεί ότι είναι ένα κράτος – παρίας της διεθνούς νομιμότητας και διώκτης όσων αγωνίζονται για την ελευθερία της ενημέρωσης.
Οι εγκληματικές ευθύνες της Αγγλίας υπογραμμίζονται από το γεγονός ότι συνεχίζει να κρατά φυλακισμένο τον Ασάντζ παρότι εξέτισε την ποινή που του επιβλήθηκε το 2012 επειδή παραβίασε τους όρους της κράτησής του και αναζήτησε πολιτικό άσυλο στην πρεσβεία του Ισημερινού. Ο Ασάντζ κρατείται στην Αγγλία για να παραδοθεί στις ΗΠΑ μόνο και μόνο επειδή αποκάλυψε το 2010 τα εγκλήματα των Αμερικανών στο Ιράκ και το Αφγανιστάν. Αποκάλυψε επίσης και εκατοντάδες χιλιάδες διπλωματικά τηλεγραφήματα από τις αμερικανικές πρεσβείες ανά τον κόσμο, και γι’ αυτό το λόγο ακόμη κι η εσχάτη των ποινών να του ανακοινωθεί θα κάνει πολλούς πολιτικούς ανά τον κόσμο να χαμογελάσουν ικανοποιημένοι, παίρνοντας έτσι την εκδίκησή τους.
Ο Ασάντζ δεν έχει πάψει να γίνεται ενοχλητικός ακόμη και τα τελευταία χρόνια, λέγοντας αλήθειες που εκθέτουν το βαθύ αμερικανικό κράτος. Το έπραξε για παράδειγμα όταν αποκάλυψε ότι η CIA διαθέτει λογισμικό που σε διαδικτυακές επιθέσεις αφήνει ψευδή ίχνη! Αν ισχύει αυτό καταλαβαίνουμε τι σημαίνει για τα ρώσικα ίχνη που πιστοποιήθηκαν στην διαδικτυακή επίθεση που δέχτηκε η Χίλαρι Κλίντον προεκλογικά…
Η τιμωρία του Ασάντζ αποκαλύπτει τα ασφυκτικά όρια των σύγχρονων δημοκρατιών. Οι εγγυήσεις για την ελευθερία και την έκφραση γνώμης είναι σε ισχύ μόνο για όσο καιρό οι πολίτες και ο Τύπος δεν ασκούν τα δικαιώματα τους στον έλεγχο και την αποκάλυψη της εξουσίας. Όταν το δικαίωμα υλοποιείται οι μάσκες πέφτουν και η Αγγλία διεκδικεί τις δάφνες του Ουζμπεκιστάν και της Ζιμπάμπουε…
Πηγή : Νέα Σελίδα

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου