Του Τάσου Παππά
Από σήμερα και για τρεις μέρες στο Νταβός, οι πάρα πολύ πλούσιοι, οι πολύ πλούσιοι αυτού του κόσμου και οι πολιτικοί που τους υπηρετούν, και με φανατισμό ιερομόναχου πολεμούν κάθε ιδέα που προσπαθεί να πείσει τους κατοίκους του πλανήτη ότι «ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός», θα συζητήσουν μεταξύ τυρού και αχλαδίου για την κλιματική αλλαγή και τις ανισότητες.
Θα εκφράσουν την αγωνία τους, θα καταθέσουν τις ανησυχίες τους και για το ένα θέμα και για το άλλο, θα διατυπώσουν κάποιες ακίνδυνες για τα συμφέροντά τους προτάσεις και θα διαλυθούν ησύχως, ανανεώνοντας το ραντεβού τους για τον επόμενο χρόνο, στην ίδια ειδυλλιακή τοποθεσία, με την ίδια πάνω-κάτω ατζέντα, αφού τα προβλήματα δεν θα έχουν λυθεί.
Θα επιστρέψουν στις χώρες τους με τα ιδιωτικά αεροσκάφη τους για να συνεχίσουν το θεάρεστο έργο τους, δηλαδή να εκμεταλλεύονται το σύμπαν, να αβγατίζουν τις έτσι κι αλλιώς θηριώδεις περιουσίες τους, να παρκάρουν τα υπερκέρδη τους σε φορολογικούς παραδείσους και για ξεκάρφωμα θα κάνουν μερικές δωρεές, μπας και εξασφαλίσουν μια θέση στον Παράδεισο -αν υπάρχει τέτοιος- ελπίζοντας ότι θα ξεγελάσουν τον Πανάγαθο στο μέγα δικαστήριο όπου θα προσέλθουν. Μα είναι τα πράγματα τόσο άσχημα; Είναι και παραείναι.
Δεν το λένε μόνο οι κομμουνιστές, οι αριστεροί, οι αναρχικοί και οι πιστοί που ακολουθούν κατά γράμμα τη διδασκαλία των ιδρυτών των θρησκειών τους, το λένε και οι καθ’ ύλην αρμόδιοι, καθήκον των οποίων είναι να προστατεύουν τους έχοντες, ωστόσο φοβούνται ότι η αχαλίνωτη απληστία των οικονομικά ισχυρών και η πολιτική των υποταγμένων σ’ αυτούς κυβερνήσεων μπορεί να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις για να σηκώσουν κεφάλι οι πληβείοι. Σήμα κινδύνου εξέπεμψε το ΔΝΤ (δεν ελέγχεται από μπολσεβίκους) λόγω της ανισότητας και της χρηματοπιστωτικής αστάθειας.
Μιλώντας σε εκδήλωση του Ινστιτούτου Peterson, η επικεφαλής του ΔΝΤ, Κρισταλίνα Γκεοργκίεβα, επιχείρησε να κάνει έναν παραλληλισμό τού σήμερα με το παγκόσμιο κραχ του 1929, τονίζοντας ότι έρευνα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου διαπιστώνει τάσεις στη διεθνή οικονομία ανάλογες με το 1920, γεγονός το οποίο οφείλεται κυρίως στην εισοδηματική και οικονομική ανισότητα.
Ως παράδειγμα, μάλιστα, επικαλέστηκε το Ηνωμένο Βασίλειο, όπου το πλουσιότερο 10% ελέγχει το 50% του εθνικού πλούτου: «Αυτή η αναλογία αποτυπώνεται στην πλειονότητα των χωρών του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ), όπου η εισοδηματική και οικονομική ανισότητα έχει φτάσει, ή πλησιάζει, σε επίπεδα-ρεκόρ». Υπογράμμισε επίσης τον κίνδυνο κοινωνικών αναταραχών. Βλέπει τι γίνεται στη Χιλή, στον Λίβανο και στο κέντρο της Ευρώπης, στην πατρίδα του Διαφωτισμού, τη Γαλλία.
Στην κοιτίδα των κοινωνικών επαναστάσεων όπου οι απεργιακές κινητοποιήσεις είναι μαζικές, αντέχουν και δεν αποδοκιμάζονται από την κοινωνία, παρά τα προβλήματα που δημιουργούν στην καθημερινότητα των πολιτών, έχουμε το εξωφρενικό ρεκόρ, επτά (7) δισεκατομμυριούχοι να κατέχουν περισσότερα από ό,τι το 30% και πλέον των φτωχότερων πολιτών. Στα χέρια του 10% των πιο πλούσιων Γάλλων συγκεντρώνεται ο μισός πλούτος της χώρας.
Στην ετήσια έκθεσή της η Oxfam αναφέρει μεταξύ άλλων ότι «η αυξανόμενη αστάθεια είναι το κύριο χαρακτηριστικό με το οποίο ξεκινά η νέα δεκαετία. Η υπερβολική ανισότητα εμποδίζει την ανάπτυξη και μπορεί να εντείνει τον εθνικισμό και τις πολιτικές συγκρούσεις». Δίνει και ορισμένους αριθμούς που προκαλούν ανατριχίλα. Για παράδειγμα: Οι 2.153 δισεκατομμυριούχοι της υφηλίου διαθέτουν πλέον περισσότερα χρήματα από ό,τι το 60% του παγκόσμιου πληθυσμού, επισημαίνοντας ότι η συγκέντρωση του πλούτου γίνεται σε βάρος πάνω απ’ όλα των γυναικών, που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή των ανισοτήτων. Ομορφος κόσμος, ταξικά πλασμένος.
Αυτή είναι η κανονικότητα!
