Ο Μπολσανάρου βγάζει στο σφυρί τον Αμαζόνιο

της Μαριάνθης Πελεβάνη

Τον περασμένο Νοέμβριο η διάσκεψη του ΟΗΕ για την κλιματική αλλαγή προγραμματιζόταν να διεξαχθεί στη Βραζιλία, ωστόσο η νέα κυβέρνηση της χώρας ανακοίνωσε ότι αποσύρεται από την οργάνωση και τη φιλοξενία της διεθνούς συνόδου. Απόφαση την οποία πήρε ο ακροδεξιός πρόεδρος της χώρας Ζαΐχ Μπολσονάρο, ο οποίος εκτός του ότι θέλει να καθαρίσει τη χώρα από τα «μαρξιστικά σκουπίδια» και να χαλαρώσει το καθεστώς οπλοκατοχής, σκοπεύει να αποσύρει από τη Συμφωνία του Παρισιού τη Βραζιλία.Η δέσμευσή του αυτή τρομάζει τους περιβαλλοντολόγους, και όχι μόνο, όπως και τα σχέδιά του να κατασκευάσει υδροηλεκτρικά φράγματα στον Αμαζόνιο ή να εγκρίνει εξορύξεις στα εδάφη των ιθαγενών, των τελευταίων «φυλάκων» του μεγαλύτερου τροπικού δάσους του κόσμου.Το γεγονός ότι το 60% της επιφάνειας του τροπικού δάσους του Αμαζονίου, που θεωρείται «ο πνεύμονας του πλανήτη», βρίσκεται στη Βραζιλία σημαίνει ότι αυτήν τη στιγμή περνάει στα «χέρια» και τις «ορέξεις» του 63χρονου πρώην στρατιωτικού. Ο Αμαζόνιος αλλά και οι φυλές του αφού όπως είπε ο ίδιος: «Οι μειονότητες θα πρέπει να προσαρμοστούν στην πλειοψηφία, ή απλά να εξαφανιστούν». Ταυτόχρονα, σκοπεύει να κυνηγήσει τους συνδικαλιστές και τους ακτιβιστές, όπως τους ηγέτες του Kινήματος των Ακτήμονων Εργατών (MST), τους οποίους αποκάλεσε «αλήτες και τομάρια που πρέπει να μπουν φυλακή».

Στη Βραζιλία κρίνεται το μέλλον του πλανήτη

Μεταξύ του 2005 και του 2012, η Βραζιλία διεξήγαγε μια επιτυχημένη εκστρατεία για τη μείωση της αποψίλωσης των δασών κατά περίπου 80%. Ο Μπολσονάρο όμως πιστεύει ότι η οικονομική ανάπτυξη και η προστασία του περιβάλλοντος δεν πάνε μαζί. Έτσι υποσχέθηκε να ανοίξει νέες περιοχές της Αμαζονίας σε εξορυκτικές δραστηριότητες, να καταργήσει το δικαίωμα των αυτοχθόνων να διεκδικούν προστατευόμενες περιοχές, να στείλει στα δικαστήρια τους οικολόγους ακτιβιστές και να ενισχύσει τις γεωργικές δραστηριότητες.«Η προεδρία Μπολσονάρο ισοδυναμεί με ανυπολόγιστη καταστροφή για το δάσος του Αμαζονίου και τις φυλές που κατοικούν σε αυτό», δήλωσε στην Deutsche Welle ο διευθυντής της οργάνωσης Amazon Watch Κριστιάν Πουαριέ. «Η εχθρότητά του για τα δικαιώματα των αυτοχθόνων στη γη και η απέχθειά του για την περιβαλλοντική προστασία θέτουν σε κίνδυνο γιγάντιες εκτάσεις προστατευόμενων δασών, που μπορεί να γίνουν βορά σε δραστηριότητες όπως η βιομηχανική γεωργία και κτηνοτροφία και οι εξορύξεις», προσέθεσε.«Η ανήκεστος βλάβη στο μεγαλύτερο τροπικό δάσος του πλανήτη απειλεί να επιταχύνει την κλιματική αλλαγή με μη αναστρέψιμο τρόπο, επηρεάζοντας τις μελλοντικές γενιές σε όλο τον κόσμο», σημείωσε η επικεφαλής του βραζιλιάνικου τμήματος της οργάνωσης Cafod, Εστερ Γκίλιγκαμ.Μάλιστα, κατά τη διάρκεια της εκστρατείας, ο Μπολσονάρο κέρδισε την υποστήριξη του εμπορικού λόμπι της Βραζιλίας, που πλέον αποτελούν ένα από τα πιο ισχυρά μπλοκ του Κογκρέσου. Ενώ οι δωρεές εταιρικών εκστρατειών είναι παράνομες στη Βραζιλία, πολλοί πλούσιοι γαιοκτήμονες ήταν σε θέση να αυτοχρηματοδοτήσουν τις εκστρατείες τους και να εκλεγούν, με αποτέλεσμα να έχουν γίνει μια ισχυρή δύναμη στο Κογκρέσο.Οι αυτόχθονες προστατευόμενες εκτάσεις, που είναι νόμιμα ιδιοκτησία του κράτους, αποτελούν το 13% της συνολικής επικράτειας της Βραζιλίας. Οι αυτόχθονες πληθυσμοί της χώρας ζουν από τις περιοχές αυτές, οι οποίες βρίσκονται στο τροπικό δάσος και αναμένεται να συμβάλλουν στην προστασία τους. Η δραστηριότητα εξόρυξης απαγορεύεται σε αυτές τις προστατευόμενες περιοχές εκτός εάν το Βραζιλιανό Κογκρέσο και οι αντίστοιχες φυλές των αυτόχθονων που κατοικούν στην περιοχή συμφωνούν να το επιτρέψουν.Από το 2004, ολοένα και μεγαλύτερες περιοχές της επικράτειας χαρακτηρίστηκαν ως αυτόχθονες εκτάσεις και φυσικά αποθέματα. Αυτό βοήθησε σημαντικά στην επιβράδυνση της αποψίλωσης του τροπικού δάσους του Αμαζονίου. Το Εθνικό Ινστιτούτο Διαστημικής Έρευνας της Βραζιλίας (INEP) ανέφερε ότι η αποψίλωση των δασών μειώθηκε από ετήσια έκταση 25.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων σε μόλις 5.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα το 2014. Ωστόσο, από τότε, η εκκαθάριση και η υλοτόμηση στην πλάγια όψη αυξάνονται και πάλι . Υπολογίζεται ότι 7.900 τετραγωνικά χιλιόμετρα τροπικού δάσους καταστράφηκαν το 2018.Όπως επισημαίνει και το δημοσίευμα του Foreign Policy, η σημαντικότερη συμβολή της Βραζιλίας στην παγκόσμια υγεία του κλίματος είναι η μείωση της αποψίλωσης του Αμαζονίου. Σύμφωνα με τη συμφωνία για το κλίμα του Παρισιού, η Βραζιλία δεσμεύτηκε να εξαλείψει την παράνομη αποψίλωση των δασών στο Αμαζόνιο και να αναδασώσει 12 εκατομμύρια εκτάρια μέχρι το 2030. Οι προσπάθειες της χώρας στο θέμα αυτό έχουν παγκόσμια σημασία: Ο Αμαζόνιος εκτιμάται ότι περιέχει το 10% της παγκόσμιας βιομάζας αποθηκεύοντας τεράστιες ποσότητες ατμοσφαιρικού διοξειδίου του άνθρακα. Το 2015, το 46% των εκπομπών αερίων θερμοκηπίου της Βραζιλίας προέκυψε από την αλλαγή χρήσης της γης, όπως η αποψίλωση και η αύξηση των καλλιεργειών, και η τεράστια μείωση των εκπομπών της Βραζιλίας μεταξύ 2005 και 2012 οφειλόταν κυρίως στη μείωση της αποδάσωσης. Αυτό δείχνει ότι είναι δυνατή η πρόοδος, αλλά η αύξηση της αποψίλωσης από το 2012 σημαίνει ότι η Βραζιλία πρέπει να κάνει πολλά περισσότερα.Οι πολιτικές για την προώθηση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, των καθαρών μεταφορών και της διατήρησης έχουν καταστήσει τη Βραζιλία μοντέλο παγκόσμιου κλιματολογικού ρόλου τις τελευταίες δεκαετίες, αλλά ο Μπολσονάρο αποτελεί σοβαρή απειλή για την πρόοδο αυτή και αντίθετα φαίνεται πως οδηγεί στην τραγική απώλεια μιας μεγάλης παγκόσμιας οικονομίας από την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής.Για την ώρα, ο νέος πρόεδρος της Βραζιλίας Ζαΐχ Μπολσονάρου εξέδωσε προεδρικό διάταγμα, το οποίο ορίζει ότι στο εξής αρμόδιος φορέας για τη διαχείριση της γης των αυτοχθόνων θα είναι το υπουργείο Γεωργίας. Η απόφαση θεωρείται μια νίκη του λόμπι των μεγαλοϊδιοκτητών και των επιχειρήσεων του αγροτικού τομέα. Προεκλογικά ο Μπολσονάρου είχε επίσης υποσχεθεί ότι θα μειώσει τα πρόστιμα για παράνομη υλοτομία και ότι θα αποδυναμώσει την επιρροή της Υπηρεσίας Περιβάλλοντος.Μάλιστα, επειδή υπάρχει ένα κίνημα αλληλεγγύης προς τους αυτόχθονες, από κοινωνικές, οικολογικές οργανώσεις, αλλά και θεσμικό από διεθνείς οργανισμούς, υπέγραψε και ένα άλλο προσωρινό εκτελεστικό διάταγμα (η ισχύς του οποίου είναι τρίμηνη και θα παύσει να ισχύει σε περίπτωση που δεν το επικυρώσει το Κογκρέσο της Βραζιλίας) που ορίζει ότι ο γενικός γραμματέας της κυβέρνησης έχει, πλέον, τη δυνατότητα να «επιβλέπει, να συντονίζει, να παρακολουθεί και να συνοδεύει τις δραστηριότητες και τις ενέργειες των διεθνών οργανισμών και των μη κυβερνητικών οργανώσεων στην επικράτεια» της Βραζιλίας.Στην ουσία ο Κάλος Αλμπέρτο Ντος Σάντος Κρους θα επιχειρήσει να περιορίσει τη δράση των συγκεκριμένων οργανισμών και φορέων στη χώρα, δικαιολογώντας την απόφασή του αυτή με το επιχείρημα ότι «εκμεταλλεύονται και χειραγωγούν τον ιθαγενή πληθυσμό της χώρας».

Οι φυλές του Αμαζονίου υπό απειλή

Ο Txana Bane, 32 ετών, είναι ο γιος του αρχηγού της φυλής Huni Kuin, που αποτελείται από περίπου 15.000 άτομα.. Η φυλή ζει στο Αμαζόνιο της Βραζιλίας στην πολιτεία Acre. Ο Bane πήγε στο σχολείο στην περιφερειακή πόλη Rio Branco στην ηλικία των 13 ετών και όταν ήταν 17 ετών ταξίδεψε στο Ρίο ντε Τζανέιρο. Πρόσφατα έδωσε συνέντευξη στην εφημερίδα Tageszeitung, στην οποία λέει χαρακτηριστικά: «Παλαιότερα ήμασταν πολύ απομονωμένοι. Εξασφαλίζαμε ότι χρειαζόμασταν για την καθημερινή ζωή από το δάσος και τα παράγαμε οι ίδιοι. Παραδοσιακά ο πολιτισμός μας δεν ξέρει από χρήματα. Μας αρέσει πολύ να δωρίζουμε τα πράγματά μας. Γι 'αυτό ήταν πολύ δραματικό για εμάς όταν είχαμε επαφή με ανθρώπους απόεξω, γιατί δίναμε πολλά και παίρναμε λίγα πίσω. Δεν γνωρίζαμε πώς λειτουργεί το σύστημα. Ακόμα δεν είναι εύκολο για μας να καταλάβουμε ότι τα πράγματα έχουν μια συγκεκριμένη τιμή. Έχουμε ιδρύσει έναν συνεταιρισμό που μας επιτρέπει την απο κοινού οικονομική διαχείριση. Αυτή είναι η πρώτη συλλογική οικονομική οργάνωση των Huni Kuin. Είναι σημαντικό εμείς οι Huni Kuin να πάρουμε την οικονομία μας οι ίδιοι στα χέρια μας. Ο συνεταιρισμός πωλεί τα αγαθά που παράγουμε στο δάσος, για παράδειγμα τα κοσμήματα και τα ρούχα και ταυτόχρονα προσφέρει αγαθά που χρειάζονται οι άνθρωποί μας σε φθηνότερη τιμή από ότι στα μεγάλα καταστήματα. Τώρα με τον Μπολσονάρο η γη της φυλής μας απειλείται. Η άμεση καταστολή εκφράζεται προφορικά αυτή τη στιγμή. Αλλά πολλοί ακτιβιστές δολοφονούνται στη Βραζιλία - και αυτό είναι βέβαιο ότι θα επιδεινωθεί. Είναι απειλητικό, αλλά τι σημαίνει αυτό για κάθε άτομο, δεν το γνωρίζουμε ακόμα. Η προστασία του πολιτισμού μας μαζί με τη προστασία της φύση στην οποία ζούμε, είναι πάντα μέρος της ζωής μας. Δεν ξέρω ακριβώς τι καταλαβαίνετε με τον όρο αυτόχθονες. Για μένα, «αυτόχθων» σημαίνει να ζει αρμονικά και σε συνεργασία με τη φύση. Ο Μπολσονάρο, μας ζητάει να γίνουμε μέρος του καταναλωτικού συστήματος και να εγκαταλείψουμε την αυτόχθονη ταυτότητά μας».Τι θα θέλατε να πείτε στους ανθρώπους εκεί έξω;, τον ρωτάει ο δημοσιογράφος και ο Txana Bane απαντά: «Έχω ένα μήνυμα από το δάσος: Δεν είμαστε μόνοι. Είμαστε συνδεδεμένοι. Η φύση είναι πολύ όμορφη. Ας πάμε μαζί στο μέλλον, τότε θα είμαστε πολύ ισχυρότεροι και ασφαλέστεροι. Οι διαφορετικές ήπειροι είναι σαν την καρδιά μας και την ψυχή μας. Αλλά το σώμα μας είναι η γη».

Πηγή:https://tvxs.gr/news/kosmos/o-mpolsonaro-bgazei-sto-sfyri-ton-amazonio?fbclid=IwAR2xGF81NeoUjMRWkyFQVynimdIT6LEAjTr17E-FyRty2uht3OFNGi9ZjF4

WWF: Οι φωτιές στον Αμαζόνιο πρέπει να μας αφορούν όλους

Η διεθνής περιβαλλοντική οργάνωση WWF εκφράζει την έντονη ανησυχία της για τις ανεξέλεγκτες πυρκαγιές στον Αμαζόνιο που θέτουν σε κίνδυνο την ύπαρξη του μεγαλύτερου τροπικού δάσους του κόσμου και απειλούν με καταστροφή τον κεντρικό «πνεύμονα» πρασίνου του πλανήτη μας. Το δάσος του Αμαζονίου αποτελεί καταφύγιο για χιλιάδες είδη ζώων και φυτών, είναι ο χώρος όπου ζουν περισσότεροι από 34 εκατομμύρια άνθρωποι, συμπεριλαμβανομένων 500 αυτόχθονων φυλών.

Οι πυρκαγιές καταστρέφουν σημαντικές περιοχές του δάσους σε Βραζιλία και Βολιβία, αλλά και σημαντικά οικοσυστήματα στη Βολιβία και την Παραγουάη. Μπροστά σε αυτή την οικολογική καταστροφή, το WWF καλεί τις χώρες της περιοχής –Βραζιλία, Βολιβία, Κολομβία, Περού, Εκουαδόρ, Βενεζουέλα, Γουιάνα και Σουρινάμ- να προστατεύσουν τον Αμαζόνιο, να αντιμετωπίσουν την αποψίλωση και να περιορίσουν τις αιτίες που βρίσκονται πίσω από αυτές τις πυρκαγιές.

Οι δασικές πυρκαγιές στον Αμαζόνιο έχουν αυξηθεί φέτος κατά 70% σε σύγκριση με αυτές που καταγράφηκαν την ίδια περίοδο πέρυσι, και κατά 60% συγκριτικά με τα δεδομένα των τελευταίων τριών ετών στην περιοχή. Είναι εξαιρετικά πιθανό οι πυρκαγιές στην περιοχή να προκλήθηκαν από ανθρωπογενή αίτια, ενώ αναπόφευκτη είναι η σύνδεσή τους με τις ενέργειες αποψίλωσης που επιτράπηκαν από την κυβέρνηση της Βραζιλίας για να γίνουν στην περιοχή κατά τους τελευταίους μήνες (αρχές του 2019), προκειμένου αρκετές δασικές εκτάσεις και προστατευόμενες περιοχές του Αμαζονίου να μετατραπούν σε βοσκοτόπους και γεωργικές εκτάσεις.

Από τις πυρκαγιές στο τροπικό δάσος του Αμαζονίου στηΒραζιλία έχουν ήδη καταστραφεί 790.000 τ.μ. βλάστησης, έκταση διπλάσια από τη Γερμανία και το Βέλγιο μαζί.

Άμεσες επιπτώσεις της πυρκαγιάς σε περιβάλλον, κοινωνία και δημόσια υγεία

O Αμαζόνιος παίζει έναν πολύ σημαντικό ρόλο στη ρύθμιση του κλίματος στη Νότιο Αμερική, επηρεάζοντας ακόμα και το ύψος των βροχοπτώσεων στην περιοχή.

Οι πυρκαγιές, που επηρεάζουν σοβαρά τη βιοποικιλότητα της περιοχής, έχουν ενταθεί τις τελευταίες δύο εβδομάδες και επιδεινώνουν την κλιματική κρίση λόγων των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα από την καύση οργανικών υλικών. Οι επηρεαζόμενες περιοχές θα είναι πιο ευάλωτες απέναντι στην ξηρασία, σε πλημμυρικά φαινόμενα και στις άλλες συνέπειες τις κλιματικής αλλαγής, λόγω έλλειψης βλάστησης.

Οι απώλειες δασικών εκτάσεων θα μειώσουν επίσης τη δυνατότητα των οικοσυστημάτων να απορροφούν διοξείδιο του άνθρακα.

Ο καπνός επιδεινώνει την ποιότητα του αέρα σε πολλές περιοχές που βρίσκονται σχετικά κοντά στις πυρκαγιές, αλλά ακόμα και σε πιο απομακρυσμένες, όπως το Σάο Πάολο της Βραζιλίας.

Ο άμεσος αντίκτυπος των πυρκαγιών στη σπάνια βιοποικιλότητα είναι ο θάνατος χιλιάδων ζώων και φυτών που ζουν και ευδοκιμούν σε αυτά τα δάση, συμπεριλαμβανομένων εμβληματικών ειδών μεγάλης οικολογικής σημασίας, όπως ο ιαγουάρος. Επίσης, οι πυρκαγιές οδηγούν σε απώλεια οικοτόπων που επίσης απειλεί την επιβίωση αυτών των ειδών.

Αυτές οι πυρκαγιές δημιουργούν επίσης σοβαρά προβλήματα σε επίπεδο κοινωνικό και οικονομικό, αλλά και σε επίπεδο δημόσιας υγείας. Ο βιοπορισμός των μικρών τοπικών παραγωγών και των αυτόχθονων πληθυσμών απειλείται από την εξάπλωση τω πυρκαγιών.

Ιστορικά, οι πυρκαγιές στον Αμαζόνιο συνδέονται με την αποψίλωση λόγω της επέκτασης της αγροτικής δραστηριότητας και αυτή η περίπτωση δεν αποτελεί εξαίρεση, όπως επιβεβαιώθηκε και από την αύξηση της αποψίλωσης το περασμένο έτος. Σύμφωνα με το Ινστιτούτο Περιβαλλοντικών Ερευνών του Αμαζονίου της Βραζιλίας (IPAM), οι 10 περιοχές με τις περισσότερες πηγές θερμότητας είναι αυτές που εμφανίζουν τη μεγαλύτερη αποψίλωση. Η ξηρασία φέτος κινήθηκε εντός φυσιολογικών ορίων, κατά συνέπεια ο μεγάλος αριθμός των πυρκαγιών σε σύγκριση με άλλες χρονιές δε μπορεί να αποδοθεί στις καιρικές συνθήκες.

Η καταπολέμηση αυτών των πυρκαγιών δεν απαιτεί απλώς πόρους. Οι πυρκαγιές στα τροπικά δάση προκαλούνται κατά κύριο λόγο από καταστροφική ανθρώπινη δραστηριότητα, όπως η αποψίλωση για καλλιέργεια και εξορύξεις. Απαιτούνται πολιτικές που θα τερματίζουν τη μεγάλης κλίμακας αποψίλωση του Αμαζονίου.

Καλούμε τις κυβερνήσεις να πάρουν θέση απέναντι σε αυτό το πρόβλημα. Ειδικά σε σχέση με τις δηλώσεις του προέδρου της Βραζιλίας, ο οποίος επιρρίπτει την ευθύνη σε μη κυβερνητικές οργανώσεις, το WWF τις απορρίπτει κατηγορηματικά. Τέτοιες αστήρικτες και παράλογες κατηγορίες έχουν ως στόχο τον αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης από το πραγματικά τεράστιο πρόβλημα της καταστροφής των Αμαζονίου και του κινδύνου για τη φύση και τους ανθρώπους.

Προκειμένου να αποτραπούν μελλοντικές πυρκαγιές στον Αμαζόνιο και σε όλα τα αντίστοιχης οικολογικής αξίας δάση, επείγει η καταπολέμηση των αιτιών της αποψίλωσης σε όλη την έκταση του ευρύτερου οικοσυστήματος και η προώθηση μέτρων προστασίας που θα επιτρέψουν την ανάκαμψη του δάσους θα αποτρέψουν την περαιτέρω υποβάθμιση και απώλεια βλάστησης.

Επιπλέον, είναι απαραίτητο να προωθηθούν βιώσιμοι τρόποι αγροτικής παραγωγής για τους μικρούς παραγωγούς, οι οποίοι είναι πιθανό να προκαλέσουν δασικές πυρκαγιές προκειμένου, λόγω και της αναποτελεσματικής αντιμετώπισής τους, να επεκτείνουν τις καλλιεργήσιμες εκτάσεις τους.

Το WWF είναι αφοσιωμένο στην προστασία της φύσης και θα συνεχίσει να δίνει αγώνα προκειμένου να αντιμετωπιστεί η καταστροφική κρίση που πλήττει τον Αμαζόνιο και άλλες πηγές ζωής για τον πλανήτη μας.

https://thepressproject.gr/wwf-i-foties-ston-amazonio-prepi-na-mas-aforoun-olous/?fbclid=IwAR05NpNAyHXIrm3SPxOFCGvM07m6C1xY__ACFW5CCBwWcozyINrOheS2TMQ

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΠΡΑΣΙΝΟ ΤΕΙΧΟΣ ΤΗΣ ΑΦΡΙΚΗΣ

Ενα τείχος διαφορετικό από τα άλλα χτίζεται εδώ και μία δεκαετία κάτω από τον καυτό αφρικανικό ήλιο. Εκτείνεται σε μήκος 8.000 χλμ., από τις δυτικές ακτές της Σενεγάλης έως τις ανατολικές ερημικές παραλίες του Τζιμπουτί, και στην οικοδόμησή του συμμετέχουν πάνω από 20 κυβερνήσεις της Αφρικής. Ο λόγος για το Μεγάλο Πράσινο Τείχος, μια λωρίδα πρασίνου και δενδρυλλίων ανθεκτικών στην ξηρασία, που θα διασχίζει το νότιο κομμάτι της ερήμου Σαχάρα και αποτελεί ένα από τα πιο φιλόδοξα περιβαλλοντικά προγράμματα παγκοσμίως. Με την ολοκλήρωσή του, το πράσινο τείχος θεωρείται ότι θα συμβάλει δραστικά στον περιορισμό των επιπτώσεων που επιφέρουν οι κλιματικές αλλαγές στην υποσαχάρια Αφρική και θα αποτελεί το μεγαλύτερο οικοσύστημα χλωρίδας στον πλανήτη – τρεις φορές μεγαλύτερο από τον γιγάντιο κοραλλιογενή ύφαλο της Αυστραλίας.

Την εξαιρετικά φιλόδοξη πρωτοβουλία περιβαλλοντικής αποκατάστασης εισήγαγε το 2008 η Αφρικανική Ενωση, έπειτα από αίτημα του πρώην προέδρου της Μπουρκίνα Φάσο, Τόμας Σανκάρα. Η ξηρή περιοχή στην οποία σχεδιάζεται το τείχος των δενδρυλλίων δεν ήταν πάντοτε έρημη – για δεκαετίες αποτελούσε πλούσια όαση πρασίνου, εξαιρετικά σημαντική για τη γεωργία και τις καλλιέργειες της αφρικανικής ηπείρου. Ωστόσο, η καταστροφική εξίσωση της αύξησης του πληθυσμού, της κακής διαχείρισης του εδάφους και της κλιματικής αλλαγής σταδιακά μεταμόρφωσε την περιοχή σε μια άγονη και υποβαθμισμένη λωρίδα γης. Τα προβλήματα που δημιούργησε η ερημοποίηση του εδάφους είναι αμέτρητα, από την έλλειψη τροφίμων και καθαρού νερού μέχρι και τη βία και τις διαμάχες λόγω της συρρίκνωσης των φυσικών πόρων.

Στη δεκαετία που πέρασε από τα πρώτα βήματα για τη δημιουργία του Μεγάλου Πράσινου Τείχους, η πρωτοβουλία έχει αντιμετωπίσει ουκ ολίγες προκλήσεις, και ως αποτέλεσμα σήμερα μόλις το 15% της έκτασης έχει αποκατασταθεί. Ωστόσο, τα οφέλη έχουν αρχίσει ήδη να είναι ορατά για τις χώρες της αφρικανικής ηπείρου. Στη Νιγηρία, όπου 5 εκατομμύρια εκτάρια γης έχουν αποκατασταθεί και βρίθουν από πλούσια βλάστηση, τα κάποτε ξηρά πηγάδια είναι πλέον γεμάτα με πόσιμο νερό, ενώ στη Σενεγάλη, μία από τις φτωχότερες χώρες της Αφρικής, τα 120 εκατομμύρια στρέμματα δενδρυλλίων που φυτεύθηκαν προσφέρουν πλέον γόνιμο έδαφος για την άνθηση της γεωργίας. Ισως το πιο ενδιαφέρον αποτέλεσμα του τείχους είναι ορατό στην Αιθιοπία, όπου η δενδροφύτευση και η συντήρηση δένδρων έχουν οδηγήσει σε χιλιάδες νέες πηγές εργασίας και εισοδήματος για τους φτωχούς κατοίκους της έρημης περιοχής. Αποτελεί ίσως την καλύτερη απάντηση στο επιχείρημα πως η περιβαλλοντική προστασία δεν συνάδει με την οικονομική ανάπτυξη, που για δεκαετίες εμπόδιζε αντίστοιχες πράσινες πρωτοβουλίες.

Σύμφωνα με την εφημερίδα «Καθημερινή», το Μεγάλο Πράσινο Τείχος αναμένεται να ολοκληρωθεί μέχρι το 2030 – ωστόσο, εν μέρει έχει ήδη επιτύχει τον στόχο του: να ευαισθητοποιήσει δεκάδες κυβερνήσεις και να αποδείξει πως, παρά τα λάθη του παρελθόντος, ο άνθρωπος μπορεί να αντιστρέψει την καταστροφή που έχει προκαλέσει στο περιβάλλον.

Πηγή: https://greenagenda.gr/

Η Τσέλσι Μάνινγκ τιμωρείται επειδή δεν καταθέτει κατά του WikiLeaks

Σε οικονομική πέραν της ηθικής και φυσικής εξόντωσης επιχειρούν να οδηγήσουν τη φυλακισμένη πληροφοριοδότρια δημόσιου συμφέροντος Τσέλσι Μάνινγκ ύστερα από την άρνησή της να καταθέσει ενώπιον σώματος ενόρκων εναντίον του ιδρυτή του WikiLeaks, Τζούλιαν Ασάνζ

Ο Ομοσπονδιακός Πρωτοδίκης Άντονι Τρένγκα απέρριψε την αίτηση για να επανεξεταστεί η επιβολή ημερήσιων προστίμων για την άρνησή της.

Η Μάνινγκ κρατείται για «ασέβεια προς το δικαστήριο» για 149 ημέρες στην ομοσπονδιακή φυλακή της Αλεξάντρια, στην πολιτεία της Βόρειας Βιρτζίνια. Οφείλει μέχρι στιγμής 40.000 δολάρια σε πρόστιμα, στα οποία προστίθενται 1.000 δολάρια για κάθε ημέρα που αρνείται να καταθέσει, αυξημένα από τα 500 δολάρια που προσθέτονταν στο δεύτερο μήνα κράτησής της.

Η Μάνινγκ αναμένει να περάσει περίπου 400 ακόμη ημέρες στη φυλακή, αν το σώμα ενόρκων δεν καταλήξει εντός της 18μηνης διορίας του. Αυτό σημαίνει πως θα αντιμετώπιζε συνολικά 441.000 δολάρια σε πρόστιμα.

Πηγή: wsws.org

https://info-war.gr/i-tselsi-maningk-timoreitai-epeidi-den-katathetei-kata-toy-wikileaks/

Το Σύνδρομο της Στρατονίκης

Πριν λίγες μέρες, αμέσως μετά την επίδοση των Πρωτοκόλλων Eπικινδύνων Kατασκευών σε ιδιοκτήτες επικίνδυνα ρωγματωμένων σπιτιών της Στρατονίκης, η ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ προσέλαβε 7 ακόμα κατοίκους της. Εξασφάλισε έτσι τη συνέχιση της σιωπής όλων σχεδόν των κατοίκων για το χωριό τους που βουλιάζει. Τουλάχιστο μέχρι τη νέα επιδείνωση της κατάστασης του οικισμού, οπότε θα προσλάβει άλλους 4-5 και θα ξανακλείσουν τα στόματα.

Η Δημοτική Αρχή που απέρχεται το Σεπτέμβριο είναι υπέρ της συνέχισης της “παραδοσιακής” εξόρυξης κάτω από τον οικισμό, έστω και αν το χωριό βουλιάζει, αν το δημοτικό σχολείο εγκαταλείφθηκε, αν το κοινοτικό κατάστημα έχει ρωγματωθεί βαριά. Με τις 50.000 Ευρώ που έχει εγκρίνει για “έρευνα για τα αίτια του φαινομένου” από το ΙΓΜΕ (τώρα ΕΑΓΜΕ) ελπίζει ότι ξεπλένει τη συνενοχή της στο έγκλημα. Η νέα Δημοτική Αρχή «πάρτα όλα Εταιρεία» ύπολογίζει τα ανταποδοτικά τέλη που θα εισπράξει για τις… διευκολύνσεις που θα προσφέρει στον «Επενδυτή».

Ο Μακαριότατος Μητροπολίτης Ιερισσού, Αδραμερίου και Αγίου Όρους, διάπυρος ικέτης προς τον Κύριον υπέρ της μακροημέρευσης της μεγάλης ευεργέτιδος της περιοχής και απλόχερης χορηγού του έργου της Μητροπόλεως εταιρείας, κλείνει τα αυτιά στα φουρνέλα που βροντούν κάτω από το ναό-μνημείο του Αγίου Νικολάου. Ο ναός που έχει χαρακτηρισθεί επικίνδυνος από τις ρωγματώσεις της λιθοδομής του, αλλά εκείνος στέλνει το ποίμνιο του να εκκλησιασθεί εκεί, ελπίζοντας στην εξ Ύψους προστασία του.

Και ο χορός στη Στρατονίκη καλά κρατεί. Το πρωί οι μιναδόροι τής βάρδιας κατεβαίνουν στα μέτωπα της εξόρυξης για να χτυπήσουν νέα φουρνέλα στα θεμέλια των ρωγματωμένων σπιτιών τους, ελπίζοντας ότι αν καταστρεφεί τελείως το σπίτι θα εισπράξουν τουλάχιστον την “ασφάλιση” από την Εταιρεία. Και οι μανάδες των ελάχιστων μικρών παιδιών που απόμειναν στο χωριό, μόλις ακούσουν το βουητό της πρώτης βάρδιας από τα υπόγεια και δουν το φλυτζάνι με το γάλα να τρέμει, ξεπροβοδίζουν τα παιδιά τους για το σχολείο. Και επιθεωρούν το σπίτι για τις νέες ρωγμές που πρόσθεσε ο άντρας τους που άναψε τα πρωινά φουρνέλα.

Όλη τη μέρα, η Στρατονίκη μοιάζει έρημη. Και το βράδυ οι ελάχιστοι πελάτες στα δυο μικρά μαγαζιά της πλατείας αναλύουν τα ποδοσφαιρικά αποτελέσματα. Σταματούν για να ακούσουν τη βραδυνή «ντουφεκιά» και συνεχίζουν. Και όταν παίρνουν το δρόμο της επιστροφής, έχουν το νου τους για καινούργιες πλάκες που ξηλώθηκαν και για βαθειά ραγίσματα στο δρόμο που δεν υπήρχαν όταν έφυγαν για τη πλατεία. Νέα σπίτια στο χωριό οι περήφανοι υπάλληλοι στα Μεταλλεία δεν χτίζουν. Οι περισσότεροι μετακόμισαν σε γειτονικά χωριά. Και αφήσαν τα γερόντιά τους να ζούν στα ρωγματωμένα πατρικά τους.

Οι κάτοικοι της Στρατονίκης κρεμούν πανό στο χωριό ΚΑΤΕΣΤΡΑΜΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΑΝΕΡΓΟΙ. ΩΣ ΠΟΤΕ?και ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΚΟΡΟΙΔΙΑ. Κυκλοφορούν προκηρύξεις ζητώντας να τους προσλάβει η Εταιρεία που τους καταστρέφει. Το όνειρο τους είναι να φορέσουν το κίτρινο γιλέκο με το σήμα HELLAS GOLD. Ας έχουν «δ’λειά» κι ας γκρεμίζεται το σπίτι. Έχουν απομείνει περίπου 700 κάτοικοι, συνταξιούχοι οι περισσότεροι και μεταλλωρύχοι και κάποιοι υπόλοιποι που ελπίζουν σε πρόσληψη. Τις δυό τελευταίες δεκαετίες ο παπά Στρατής έθαψε 410 Στρατονικιώτες και βάφτισε 40 μωρά.

Κι όμως, η Στρατονίκη είναι το πλουσιότερο χωριό της Χαλκιδικής! Ολόκληρη η ακτογραμμή από την Ολυμπιάδα μέχρι λίγο έξω από την Ιερισσό σε ανάπτυγμα περίπου 35 χλμ. και σε μέσο βάθος στη στεριά 2 χλμ. είναι ιδιοκτησία της Κοινότητας Στρατονίκης και των κατοίκων της. Στις πολυάριθμες μοναδικής ομορφιάς αμμουδιές της, το δάσος κατεβαίνει στη άκρη της άμμου. Σε οποιαδήποτε άλλη περιοχή της Χαλκιδικής ή της Ελλάδας,η αξία αυτής της περιουσίας θα ήταν μυθική. Αλλά ολόκληρη αυτή η παράκτια περιοχή είναι Μεταλλευτική Περιοχή, τμήμα του Προτεκτοράτου της ELDORADO που καταλαμβάνει το 45% του Δήμου Αριστοτέλη. Σε ολόκληρη αυτή την παραμυθένια ακτή, δεν υπάρχει ούτε ένα ξενοδοχείο, αλλά έχει “εποικισθεί” με εκατοντάδες τροχόσπιτα και παράγκες με περιφράξεις και υπαίθριες τουαλέτες.

Η ίδια η Στρατονίκη είναι (ήταν) ένα πανέμορφο παραδοσιακό χωριό, μπαλκόνι 450 μ. πάνω απο τη θάλασσα και το Άγιον Όρος, σε απόσταση δέκα λεπτών από την ακτή. Το παλιό της όνομα Ίσβορος στα Σλάβικα σημαίνει πολλά νερά. Μαρμάρινες δημόσιες κρήνες, μπαξέδες πλάι σε ρέματα με πλούσια νερά, δίναν ζωή στην κωμόπολη με τούς περίπου 1500 κατοίκους. Τα νερά τα στράγγιξαν μέχρι τη τελευταία σταγόνα “τα υπόγεια”.

Ο Μεταλλειολόγος Μηχανικός Γιώργος Τσανανάς, γέννημα-θρέμμα Στρατονικιώτης, γιός αρχιεπιστάτη της Εταιρείας, υπάλληλος της και αυτός για μεγάλο διάστημα και θερμός υποστηρικτής της “Επένδυσης”, κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για το χωριό του: ”Με ένα σεισμό 4.5-5.0 Ρίχτερ θα πέσουν τα σπίτια στη Στρατονίκη και ενδεχομένως να χαθούν ζωές” . Αλλά η ανησυχία αποκοιμιέται με 5-6 προσλήψεις και μπόλικη δημιουργική άρνηση της πραγματικότητας.

Το «Σύνδρομο της Στρατονίκης» είναι η μοιρολατρική αποδοχή μιας «μοίρας» που φαίνεται αναπόδραστη, είναι το δόγμα της «μη εναλλακτικής» (ΤΙΝΑ – Τhere Ιs Νo Αlternative). Ίσως πάλι να έχει και στοιχεία του «Συνδρόμου της Στοκχόλμης», του ψυχολογικού φαινομένου κατά το οποίο οι όμηροι αναπτύσσουν θετικά συναισθήματα προς τους απαγωγείς τους και τα θύματα κακοποίησης μερικές φορές δείχνουν αφοσίωση και υπερασπίζονται τους θύτες τους. Η νοοτροπία αυτή του μονόδρομου, της απόλυτης εξάρτησης από τα μεταλλεία και της υποταγής στην εκάστοτε εταιρεία, καλλιεργείται συστηματικά στη Στρατονίκη και τα «Μαδεμοχώρια» από πολλές δεκαετίες. Σε αυτά τα μικρά χωριά, η αίσθηση της «κοινότητας» φαίνεται να έχει εξαφανιστεί, κυριαρχεί ο ατομισμός και η ρουφιανιά. Η Στρατονίκη, σαν ένα καράβι, βουλιάζει όλη μαζί αλλά όποιος τολμήσει να πει ανοιχτά στους «απ’εξω» στιγματίζεται σαν «προδότης». Και όλοι προσπαθούν να προσκολληθούν ακόμα περισσότερο στην εταιρεία ελπίζοντας ότι όταν τελικά το καράβι βουλιάξει, θα διασωθούν με ελικόπτερο.

https://antigoldgr.org/blog/2019/08/05/to-syndromo-tis-stratonikis-stratoniki-skouries/

Τουριστική αποανάπτυξη

του Χάρη Ναξάκη, Καθηγητή Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων*

Υπερτουρισμός: Οι αρνητικές επιπτώσεις της μετατροπής του παραγωγικού ιστού ενός τόπου που αποτελεί προορισμό σε τουριστική μονοκαλλιέργεια, με συνέπεια την υπέρβαση της φέρουσας ικανότητας ενός συστήματος να δεχθεί άλλους τουρίστες και με αποτέλεσμα την καταστροφή του παραγωγικού και κοινωνικού ιστού της περιοχής. Αλήθεια, τι επιπτώσεις θα υπάρχουν στη φέρουσα ικανότητα του πλανήτη Γη όταν μέχρι το 2030 οι τουρίστες φτάσουν το 1,8 δισεκατομμύριο;

Σαντορίνη 2017: 5,5 εκατομμύρια διανυκτερεύσεις, αύξηση 66% σε σχέση με το 2012, που αντιστοιχεί σε 107,8 τουρίστες ανά 100 κατοίκους και 220,6 τουρίστες ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο, με αποτέλεσμα την έλλειψη νερού, την κυκλοφοριακή συμφόρηση, την ηχορύπανση, την έλλειψη ενέργειας κ.λπ.

Ρέθυμνο: Οι άστεγοι του airbnb. Οι διαδικτυακές υπηρεσίες βραχυχρόνιας μίσθωσης (airbnb κ.λπ.), οι οποίες συνδέουν δυνητικούς φιλοξενούμενους με ιδιοκτήτες που προσφέρουν βραχυχρόνια διαμονή, είναι σήμερα ένας από τους βασικούς μηχανισμούς που τροφοδοτούν το φαινόμενο του υπερτουρισμού. Στο Ρέθυμνο για παράδειγμα, οι φοιτητές, οι καθηγητές και οι υπάλληλοι βρίσκονται σε απόγνωση. Για ένα τριάρι το ενοίκιο είναι 700 ευρώ, 400 ευρώ για μια γκαρσονιέρα, με έναν ή μισό χρόνο προκαταβολή του ενοικίου. Άμστερνταμ, Βενετία, Ντουμπρόβνικ, Βαρκελώνη, Μάτσου Πίτσου, Νέα Υόρκη, Ρώμη, Πράγα, Κούβα κ.λπ., αυτός είναι ένας ενδεικτικός κατάλογος περιοχών που είναι στα όρια της καταστροφής από τον υπερτουρισμό.

«Τουρίστες, δεν είστε ευπρόσδεκτοι» είναι το σύνθημα που όλο και πιο συχνά αναγράφεται στους τοίχους της Βαρκελώνης, που στενάζει από τον υπερτουρισμό. 30 εκατομμύρια διανυκτερεύσεις το 2017 σε μια πόλη με πληθυσμό 1.625.000 κατοίκους. Στη Βενετία, το κέντρο της πόλης, με 55.000 κατοίκους, το επισκέπτονται κάθε χρόνο 10 εκατομμύρια τουρίστες, με άμεσο αποτέλεσμα την αύξηση του κόστους ζωής, την επέλαση του airbnb, την τεράστια αύξηση των ενοικίων και τελικά την εγκατάλειψη της πόλης από τους μόνιμους κατοίκους και τη μετατροπή της σε αποικία τουριστών.

Οι συνέπειες του υπερτουρισμού -περιβαλλοντική υποβάθμιση, κατάρρευση των βασικών υποδομών, πληθωρισμός (εκτόξευση των τιμών σε βασικά αγαθά και στις τιμές των ακινήτων), εμπορευματοποίηση της πολιτισμικής ταυτότητας των κατοίκων, απώλεια των κοινών αγαθών, καθιέρωση μισθών γαλέρας για τους εποχικά εργαζόμενους στην τουριστική βιομηχανία- έχουν ήδη αρχίσει να δημιουργούν ρήγματα στη «λαμπρή» εικόνα του τουρισμού που φιλοτεχνούν το λόμπι των τουριστικών επιχειρήσεων και οι κρατικές πολιτικές.

Σε πολλές πόλεις έχουν ήδη αρχίσει να κάνουν την εμφάνισή τους κινήματα πολιτών που διεκδικούν την επανάκτηση της πόλης τους. Ένα από τα πρώτα αιτήματα είναι η θέσπιση ανώτατων επιτρεπτών ορίων τουριστικών επισκέψεων ανά ημέρα ή ορίων στα σπίτια που διατίθενται μέσω της βραχυχρόνιας μίσθωσης, airbnb κ.λπ.

Η προστασία του φυσικού, κοινωνικού και πολιτισμικού περιβάλλοντος από την αχαλίνωτη επέκταση του καταναλωτικού υπερτουρισμού απαιτεί ριζικές λύσεις, διότι η υπερκατανάλωση τουριστικού προϊόντος που τίθεται ως στόχος από τις κυβερνήσεις και τους επιχειρηματίες του κλάδου και αποτυπώνεται στην αύξηση της συμμετοχής του τουριστικού προϊόντος στο συνολικό ακαθάριστο εγχώριο προϊόν (ΑΕΠ), στην αύξηση των αφίξεων από έτος σε έτος, αντί να αυξάνει την ευημερία των ντόπιων κατοίκων, έχει ήδη αρχίσει να τη μειώνει.

Η λύση για χώρες που είναι τουριστικά υπεραναπτυγμένες, όπως η Ελλάδα, είναι η τουριστική αποανάπτυξη ή τουλάχιστον η επιβράδυνση του ρυθμού μεγέθυνσης του τουριστικού τομέα.

Αυτό μπορεί να επιτευχθεί μέσω μιας πολιτικής επιλεκτικής αποανάπτυξης με:

α) Μείωση της τουριστικής δραστηριότητας σε υπερκορεσμένες περιοχές (ανώτερα όρια επισκέψεων κ.λπ.)

β) Μηδενική τουριστική μεγέθυνση σε κορεσμένες περιοχές (π.χ. καμία νέα άδεια για ανέγερση τουριστικών μονάδων)

γ) Λελογισμένη και ήπια τουριστική ανάπτυξη σε περιοχές με χαμηλό βαθμό ανάπτυξης τουριστικών υπηρεσιών

Για να μη λειτουργεί όμως η τουριστική βιομηχανία ως καταστροφικός εισβολέας σε έναν τόπο, πρέπει να συνδεθεί με την επανατοπικοποίηση, δηλαδή με την επιστροφή της παραγωγής κοντά στον τόπο που αυτή καταναλώνεται. Είναι χαρακτηριστικό ότι στην Ελλάδα τα τοπικά αγροτικά προϊόντα συμμετέχουν μόλις κατά 13% στην κατανάλωση της τουριστικής βιομηχανίας. Ιδιαίτερα στα ξενοδοχεία all inclusive, τουριστικά πακέτα που τα περιλαμβάνουν όλα, ό,τι καταναλώνεται είναι εισαγόμενο και υποβαθμισμένης ποιότητας. Η κατανάλωση τοπικών προϊόντων, που θα μπορούσε να θεσμοθετηθεί υποχρεωτικά, να περιλαμβάνεται για παράδειγμα στους όρους χρηματοδότησης μιας τουριστικής επένδυσης, θα αναζωογονούσε την αγροτική παραγωγή και θα απέτρεπε την εγκατάλειψη της γης και τη μετατροπή του αγροτικού πληθυσμού σε φτηνό εργατικό δυναμικό των επιχειρηματιών του τουρισμού.

*Το άρθρο αποτελεί αναδημοσίευση από το babylonia.gr

Πηγή:https://thepressproject.gr/touristiki-apoanaptyxi/?fbclid=IwAR3bGPQstB2FHWQAtCzOG_65-pg3UsJNfbDIXB2AAnF_ao-H_YX2Cf9Vbdk