Ημερομηνία δημοσίευσης: 29/09/2011 εφημ. Η ΑΥΓΗ
Της Λίτσας Δουδούμη
Με πρόσχημα το χρέος και την κρίση εξελίσσεται στην ελληνική κοινωνία μια ραγδαία διαδικασία μείωσης του βιοτικού επιπέδου του λαού που οδηγεί στη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό.
Η διαδικασία της εξαθλίωσης του λαού επιβάλλεται με δικτατορικό, φασιστικό, ρατσιστικό τρόπο και με τη βία.
Η χώρα κυβερνάται όχι από την πολιτική, αλλά από την οικονομική εξουσία, ερήμην του Κοινοβουλίου και της θέλησης του ελληνικού λαού. Κυριαρχεί μια ιδιότυπη κατοχή της χώρας από τις οικονομικές δυνάμεις του καπιταλισμού. Μας κάνουν έλεγχο και μιλούν στο όνομά μας οι Barroso, Van Rompuy και άλλοι υπηρέτες του
Η κυβέρνηση, κατ’ εντολή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, ξεπουλάει τη δημόσια περιουσία, ιδιωτικοποιεί τα κοινωνικά αγαθά και περικόπτει τις δημόσιες δαπάνες.
Τον Μάρτιο του 2011 η επίσημη ανεργία έφτασε το 16,2%, που σημαίνει 811.340 άνεργοι. Τα συνδικάτα εκτιμούν ότι οι άνεργοι είναι 1.000.000. Για πρώτη φορά εδώ και 40 χρόνια αυτοί που εργάζονται είναι λιγότεροι από τους άεργους. Σύμφωνα με τα στοιχεία του Μαρτίου η ανεργία στους άντρες είναι 13,8% και στις γυναίκες 19,5%. Η ανεργία στους νέους 15-19 ετών είναι 42,5%. Στους νέους άνδρες 35,3% και στις νέες γυναίκες 49,7%.
Τα χαρακτηριστικά της εργασίας σήμερα είναι: Μερική απασχόληση, συμβάσεις ορισμένου χρόνου, μη καταβολή δεδουλευμένων, δανεισμός εργαζομένων, μείωση μισθών και συντάξεων, αδήλωτη εργασία, κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, εκ περιτροπής εργασία. Και όλα αυτά σε συνδυασμό με μία ανεργία που καλπάζει προς το 22%, καθιστώντας πολύ πιο ευάλωτη τη θέση των εργαζομένων, που νιώθουν ότι δεν έχουν πλέον ούτε τη στοιχειώδη προστασία.
Aυξήθηκαν δραματικά οι προσελεύσεις παιδιών όλων των ηλικιών στα παιδικά χωριά, καθώς οι άνεργοι γονείς τους τα εμπιστεύονται εκεί προκειμένου να τους εξασφαλίσουν τα βασικά που οι ίδιοι αδυνατούν να προσφέρουν: φαγητό & στέγη!!!
Το 81% αφορά παιδιά ελληνικών οικογενειών!!!
Το 81% αφορά παιδιά ελληνικών οικογενειών!!!
«Ένα μεγάλο μέρος των μαγαζιών που πηγαίναμε ή συνηθίζαμε να βλέπουμε στη διαδρομή για το σπίτι μας είναι πλέον κλειστά, τα σχολεία της γειτονιάς μας κλείνουν, τα νοσοκομεία συγχωνεύονται, τα πτυχία απαξιώνονται, χάνονται τα επιδόματα, οι τράπεζες παίρνουν τηλέφωνο καθημερινά για να αποπληρώσουμε το δάνειό μας, όλο και περισσότεροι φίλοι ή συγγενείς μάς ζητάνε δανεικά» ("Εποχή", Ιωάννα Δρόσου).
Με πρόφαση την ανάγκη περικοπής των δημόσιων δαπανών και με στόχο την ιδιωτικοποίηση των κοινωνικών αγαθών, έχει εξαπολυθεί επίθεση στην παιδεία, την υγεία τον πολιτισμό και το έτσι και αλλιώς μικρό κοινωνικό κράτος.
Οι δραστικές περικοπές στη χρηματοδότηση της δημόσιας παιδείας, πέρα από την επιδείνωση της ποιότητας της εκπαίδευσης, οδηγούν στην αμφισβήτηση του δωρεάν χαρακτήρα της δημόσιας παιδείας (π.χ. δίδακτρα για μεταπτυχιακές σπουδές και αγορά διδακτικών βιβλίων). Ο νόμος για την τριτοβάθμια εκπαίδευση αποτελεί τη χαριστική βολή στη δημόσια και δωρεάν τριτοβάθμια εκπαίδευση. Έγινε δραστικός περιορισμός, ακόμη κι εξαφάνιση ορισμένων εκπαιδευτικών παροχών, όπως η πρόσθετη διδακτική στήριξη, οι δομές ειδικής αγωγής, το ολοήμερο σχολείο, τα μουσικά σχολεία κ.λπ. Η συγχώνευση των σχολείων θα υποβιβάσει το επίπεδο μόρφωσης των παιδιών και θα φορτώσει τις οικονομικές συνέπειες στους ώμους των γονέων.
Στην υγεία και την ασφάλιση γίνονται τόσες και τέτοιες περικοπές που πολύ γρήγορα θα χειροτερεύσει η υγεία των Ελλήνων. Τα δημόσια νοσοκομεία οδηγούνται στην κατάρρευση. Έχουμε επιπλέον την αύξηση της συμμετοχής των ασφαλισμένων στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και την αύξηση του κόστους επίσκεψης των εξωτερικών ιατρείων των δημόσιων νοσοκομείων.
Γίνονται δραστικές περικοπές στις προνοιακές παροχές για τα άτομα με αναπηρία(ΑΜΕΑ), στους τρίτεκνους και τους πολύτεκνους, τους ψυχικά πάσχοντες, αλλά και στα επιδόματα ανεργίας.
Αν αυτό δεν είναι φασισμός, τότε τι είναι;
Οι βρεφικοί και παιδικοί σταθμοί, η βοήθεια στο σπίτι για τους ηλικιωμένους, έχουν συρρικνωθεί και βαδίζουν ολοταχώς προς την ιδιωτικοποίηση. Οι εργαζόμενοι που εργάζονται στις προνοιακές δομές μένουν απλήρωτοι για μεγάλα χρονικά διαστήματα.
Οι δημόσιες κοινωνικές δομές που υποστηρίζουν τις εργαζόμενες γυναίκες ήταν πάντοτε λίγες, όμως τώρα οι προσφερόμενες θέσεις για τα βρέφη, τα προνήπια, τη δημιουργική απασχόληση παιδιών και τη φροντίδα των παιδιών με αναπηρία μειώνονται συνεχώς, ενώ μεγαλώνει η ζήτηση γιατί όλο και περισσότεροι γονείς δεν μπορούν πια να πληρώνουν τις ιδιωτικές δομές.
Εν τω μεταξύ έχουν ήδη δημιουργηθεί ιδιωτικές δομές, αλλά και εταιρείες «εθελοντικού» χαρακτήρα που διαφημίζονται από την τηλεόραση και καλούν τους πολίτες «να προσφέρουν εθελοντική εργασία στους ηλικιωμένους πού είναι μόνοι και εγκαταλειμμένοι».
Οι προεκλογικές υποσχέσεις της κυβέρνησης για τη φροντίδα και την επανένταξη των κακοποιημένων γυναικών και των θυμάτων του trafficking παραμένουν ανεκπλήρωτες. Έκλεισαν και οι πολύ λίγοι ξενώνες που υπήρχαν.
Εμάς πάντως αυτή η εξέλιξη μας θυμίζει την εποχή του Όλιβερ Τουίστ, ή καλύτερα το έργο του Ένγκελς: "Η κατάσταση της εργατικής τάξης στην Αγγλία".
Αυτή την κατάσταση θέλει να εφαρμόσει η Ε.Ε. σε όλα τα κράτη, με την Οικονομική Διακυβέρνηση, γιατί θέλει να ανταγωνιστεί την Κίνα. Και για να γίνει αυτό, οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες της Ευρώπης πρέπει να εργάζονται και να ζουν όπως οι Κινέζοι εργαζόμενοι.
Στις 29 Ιουνίου το δεύτερο Μνημόνιο ψηφίστηκε με απειλές, τρομοκρατία, βία, επίθεση με χημικά στις χιλιάδες διαδηλωτών στην πλατεία Συντάγματος, με καταστολή, με προβοκάτσια. Δεν περνάει όμως με τίποτα στον ελληνικό λαό, ο οποίος συνεχίζει να αγωνίζεται με τη σημαία της λαϊκής κυριαρχίας και της δημοκρατίας και είναι έξω στις πλατείες, για να προστατεύσει την κοινωνική δικαιοσύνη και τους θεσμούς και αυτός ο αγώνας -είτε το θέλουν είτε όχι- θα δικαιωθεί.
(Το κείμενο έχει γραφτεί στις 10 Ιουλίου 2011).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου